CERTYFIKATY DLA KOSMETYKÓW I ŚRODKÓW CZYSTOŚCI CZ. 1
Prezentujemy Państwu cykl artykułów na temat certyfikatów wydawanych dla kosmetyków oraz środków czystości. Naszą przygodę rozpoczniemy od krótkiego przewodnika, co w ogóle trzeba zrobić, aby dopuścić kosmetyk do obrotu. Z czasem będziemy pisać o ekologiczności, naturalności i tradycji. Czym to się różni i dlaczego warto zwracać na to uwagę? Czego szkać w oznakowaniu takich produktów?
Zakończymy pisząc o składnikach dopuszczonych i nie dopuszczonych w poszczególnych rodzajach kosmetyków. Zapraszamy do lektury.
Papierologia czasem jest konieczna….
Liczba nowych lokalizacji, gdzie można zakupić produkty ekologiczne, zdrowe, organiczne, naturalne itp. rośnie bardzo szybko. Rośnie też świadomość konsumenta, który szuka na tak nazwanych produktach potwierdzenia ich ekologiczności, naturalności czy organiczności. Temat żywności jest mniej więcej opanowany przez odbiorców. Znacznie gorzej ma się sytuacja na rynku kosmetyków czy środków czystości. Tutaj nie będąc chemikiem lub chociażby osobą z zacięciem laboratoryjnym trudno zweryfikować składy i stwierdzić czy dany produkt może mieć niepożądane działanie lub czy po prostu został wykonany zgodnie ze standardami.
A skąd te standardy brać?
Podstawowym europejskim dokumentem stanowiącym o zasadach produkcji kosmetyków, ich bezpieczeństwa, znakowania itp. jest Dyrektywa 76/768/EEC z 27 lipca 1976, natomiast metody pobierania próbek i badania kosmetyków określono aż w siedmiu dyrektywach i to ze zmianami, które wynikają głównie z rozwoju naukowego i technicznego wymuszającego dokonywanie zmian.
- 80/1335/EWG i zmieniająca ją 87/143/EWG,
- 82/434 zmieniająca ją 90/207/EWG,
- 83/514/EWG,
- 85/490/EWG,
- 93/73/EWG,
- 95/32/WE,
- 96/45/WE.
Dokumentami, które wprowadzają te dyrektywy do prawa polskiego są: Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie określenia procedur pobierania próbek kosmetyków oraz procedur przeprowadzania badań laboratoryjnych (Dz.U. nr 9 poz. 107 z 2003 r.) i Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 16 lipca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia procedur pobierania próbek kosmetyków oraz procedur przeprowadzania badań laboratoryjnych (Dz.U. nr 206 poz. 2106 z 2004 r).
Potem są jeszcze prawa dotyczące wprowadzenia kosmetyku do obrotu – ustawa z dnia 30 marca 2001 roku o kosmetykach (Dz.U. Nr 42, poz. 473 ze zm.). Ustawa stanowi wdrożenie do prawa polskiego dyrektywy z dnia 27 lipca 1976 roku (76/768/EWG ze zm.)
Producent („przedsiębiorca, który wytwarza i wprowadza kosmetyk do obrotu, albo który wprowadza kosmetyk do obrotu, a także jego przedstawiciel oraz każda osoba, która występuje jako wytwórca, umieszczając na produkcie lub dołączając do niego swoją firmę, znak towarowy lub inne odróżniające oznaczenie; za producenta uważa się także importera”) wprowadzając kosmetyk na polski rynek musi zgłosić produkt dzień przed wprowadzeniem do obrotu do Krajowego Systemu Informowania o Kosmetykach (KSIoK).
Obowiązki producenta związane z wprowadzeniem kosmetyku do obrotu to: skompletowanie dokumentacji produktu, zgłoszenie kosmetyku do Krajowego Systemu Informowania o Kosmetykach udostępnianie odpowiednich informacji organom kontroli zapewnienie publicznego dostępu do składu i przypadków zachorowań
Polecam przeczytać: http://www.kosmetyczni.pl/pdf/wprowadzenie_kosm_do_obrotu.pdf
Dokumentów, które trzeba przeczytać i znać przed wprowadzeniem kosmetyków, jest naprawdę sporo.
