CERTYFIKATY DLA KOSMETYKÓW I ŚRODKÓW CZYSTOŚCI CZ. 2
W poprzednim artykule pisaliśmy o wprowadzeniu kosmetyku do obrotu. Niezależnie od tego czy jest to kosmetyk konwencjonalny, czy naturalny Dyrektywa 76/768/EEC z 27 lipca 1976 jest nadrzędnym dokumentem stanowiącym podstawę do prawodawstwa krajów zrzeszonych w Unii.
Kosmetyki naturalne
Wzrost zainteresowania konsumentów żywnością ekologiczną spowodował, że zaczęto też zwracać uwagę na skład kosmetyków, które nakładamy na siebie hektolitrami i starannie wmasowujemy w skórę od pierwszych chwil życia. W 1996 roku powstał Komitet Ekspertów Produktów Kosmetycznych przy Komitecie Zdrowia Publicznego Rady Europy (ESCOP). Jego pierwszym sukcesem było opracowanie definicji kosmetyku naturalnego.
„Kosmetyk naturalny to produkt, który ma upiększać i pielęgnować za pomocą substancji naturalnych, przyjazny dla skóry i środowiska, sprzyjający zdrowiu, wspierający samoregulację organizmu i wspomagający przez długi czas utrzymywanie naturalnej urody i harmonijny rozwój ciała i ducha”. „Kosmetyk naturalny to produkt otrzymany ze składników pochodzenia naturalnego (roślinnego, zwierzęcego, mineralnego), uzyskanych metodami fizycznymi (np. tłoczenie, ekstrakcja, filtracja, destylacja, suszenie itp.), mikrobiologicznymi lub enzymatycznymi.”
Stworzono także listę surowców dopuszczalnych do produkcji kosmetyków naturalnych. Dozwolone są:
• inne, niecertyfikowane jako organiczne surowce roślinne,
• składniki pochodzenia morskiego, jak algi lub karageniany,
• nieorganiczne sole i tlenki, otrzymywane z minerałów,
• składniki pochodzenia zwierzęcego, pozyskiwane z żywych zwierząt (mleko i jego pochodne, lanolina, wosk pszczeli, mleczko pszczele, propolis, itp.),
• olejki eteryczne i ich frakcje (substancje zapachowe wyizolowane z naturalnych komponentów metodami fizycznymi),
• naturalne barwniki
• rozpuszczalniki naturalne lub pochodzenia naturalnego , np. woda, alkohol etylowy, gliceryna,
• łagodne konserwanty syntetyczne nie mające negatywnego wpływu na człowieka.
Zakazano natomiast używania substancji zagrażających zdrowiu:
• pochodnych ropy naftowej – wazelina, parafina oraz olej mineralny;
• substancji etoksylowanych, czyli nazwy zaczynające się od PEG;
• silikonów;
• karbomerów;
• aromatów i barwników syntetycznych;
• konserwantów nieidentycznych z naturalnymi (np. parabeny).
Zasady certyfikacji kosmetyków naturalnych lub organicznych, stosowane przez wiodące europejskie organizacje bazują na wspomnianych wcześniej wytycznych Komitetu Ekspertów Produktów Kosmetycznych.
Te wytyczne nie mają jednak mocy prawnej. Stworzenie ich miało na celu ujednolicenie pojęcia i zasad wytwarzania takich kosmetyków.
Obecnie najpopularniejsze na świecie organizacje standaryzujące naturalne i organiczne kosmetyki to m.in.:
• Ecocert
• Soil Association
• BDIH
• NaTrue
• ICEA
• Organic Trade Association
• COSMOS
